به گزارش قدس آنلاین، آیین بزرگداشت و یادبود داود رشیدی و اعطای نخستین نشان داود رشیدی در اولین سالگرد درگذشت این هنرمند برجسته در سالن اصلی تئاتر شهر آغاز شد.

در این مراسم جمعی از هنرمندان و مسئولان تئاتر، تلویزیون و سینما کشور از جمله مهدی شفیعی، مدیرکل هنرهای نمایشی، پیمان شریعتی، رئیس تئاتر شهر، مرضیه برومند، رضا بابک، مسعود فروتن، احمد مسجدجامعی، داریوش فرهنگ، فلامک جنیدی، سیروس الوند، محمود عزیزی، سیروس میمنت، افسانه چهره آزاد، داریوش اسدزاده، بیژن بیژنی، الهام پاوه‌نژاد، شاهرخ فروتنیان، شبنم فرشادجو، حشمت آرمیده و جمع دیگری از پیشکسوتان تئاتر و سینما و تلویزیون حضور داشتند.

منصور ضابطیان مجری این برنامه از افرادی که در سال‌های گذشته حضور داشتند گفت: سال گذشته زنده یاد جعفر والی نیز دراین مراسم حضور داشتند. نگاه داود رشیدی به مرگ تفکرانگیز و شوخ طبعانه بود یکی از موفق‌ترین کارهایش نمایش منفی دو بود.

در ادامه مراسم لیلی رشیدی فرزند زنده یاد داود رشیدی به صحنه آمد و گفت: سال ۸۹ تئاتر «منهای دو» در این سالن به کارگردانی پدرم اجرا شد. بخش اول این کار را به یاد پدرم به کمک سیامک صفری و محمدحسن معجونی بازیگران آن دوره اجرا می‌کنیم.

در ادامه این مراسم سیامک صفری پس از خواندن بخشی از نمایشنامه داود رشیدی پشت تریبون گفت: من دو تئاتر با آقای رشیدی کار کردم و خاطرات زیادی با ایشان دارم، کاش ایشان را داشتیم و فرصت داشتم روی صحنه برای او بازی کنم. سپس تصاویری از پشت صحنه این نمایش در تئاتر شهر پخش شد.

*داود رشیدی هنرمند بی‌ادعایی بود

فرهاد مهندس‌پور دبیر این دوره جشنواره تئاتر فجر نیز با ابراز افتخار از حضورش بین هنرمندان تئاتر گفت: معلمان تئاتر فقط تئاتر یاد نمی‌دهند زندگی کردن هم به ما می‌آموزند. من آدم با صلاحیتی نیستم تا درباره داود رشیدی صحبت کنم زیرا همکاران و دوستان زیادی هستند که طبعا صلاحیت دارند اما من بعنوان فردی از نسل تئاتر از دوران نوجوانی آقای رشیدی را از دور می‌دیدم بعد افتخار همسفری دو جشنواره استانی را با ایشان داشتم که در محضر او به ما خیلی خوش می‌گذشت.

وی در ادامه گفت: دو دسته رفتار در بین تئاتری‌ها امروز می‌بینیم که یک دسته ناهنجار و یک دسته محترمانه است. گروه اول یادشان می‌رود که تئاتر محترم است اما خوشبختانه در نسل آقای رشیدی شخصیت‌های قابل توجهی محترم هستند که دقیقا می‌توان از سلوک این نسل گفت.

وی یادآر شد: داود رشیدی هنرمند بی ادعایی بود، این کلمه امروز بازارش کساد شده است. ما ایرانی‌ها یک مشکلی داریم و آن اینکه ما دربرهه‌ای با تئاتر آشنا شدیم که تئاتر مفهوم رسانه داشت، به همین خاطر همیشه خود تئاتر فراموش می‌شود، انگار تئاتر دست دوم است درحالیکه تئاتر خودش مهم است منهای اینکه درباره چه چیز باشد.

مهندس‌پور با بیان اینکه امروز سه دسته کار داریم گفت: یک دسته کارگردان‌ها اهمیتی به تماشاگر نمی‌دهند و دسته دیگر فقط تماشاگر و دسته سوم عقلانیت تئاتری را درنظر دارند یعنی به صداها، رنگ‌ها و نورها هم اهمیت می‌دهند، آقای رشیدی جزء آن دسته کارگردان‌هایی بود که تلاش کرد عقلانیت تازه‌ای ایجاد کند و به جستجوی آن بپردازد. امیدوارم همانطور که همیشه از زندگی داود رشیدی برکت به ما و دیگران رسیده، یادش نیز همیشه برایمان برکت داشته باشد.

در ادامه بیانیه نشان داود رشیدی که توسط خانواده‌اش نگاشته شده قرائت شد.

*آغاز اعطای نشان های داود رشیدی

بخش پایانی مراسم با حضور احترام برومند همسر زنده یاد داود رشیدی، لیلی رشیدی، فرهاد رشیدی و خانواده او برگزار شد.

احترام برومند از هنرمندانی که بعد از یک سال تنهایش نگذاشته‌اند، تشکر کرد و متن پیام سید محمدخاتمی به مناسبت این مراسم را برای حضار قرائت کرد. فرهاد رشیدی پسر داود رشیدی عنوان کرد که خودش مهمان است و به تازگی به ایران آمده است.

نخستین نشان «داود رشیدی» به عمید نایینی روزنامه‌نگار پیشکسوت تقدیم شد. جواد مجابی درباره نایینی گفت: او یک روزنامه‌نگار مستقل بود. او همواره به اصل اساسی روزنامه‌نگاری جهان وفادار بوده است.

دومین نشان نیز به محسن میرزایی روزنامه‌نگار و مورخ پیشکسوت تعلق گرفت. مسجدجامعی درباره وی عنوان کرد: میرزایی پیوندی بین تئاتر و مطبوعات ایجاد کردند. چندی پیش که بحث این مراسم شد خیلی علاقه‌مند بودم این خبر را بدهم که موزه تئاتر به زودی راه‌اندازی می‌شود.

احمد مسجدجامعی درباره داود رشیدی هم گفت: مجموعه خاندان رشیدی همه اهل فرهنگ و هنر هستند.

محسن میرزایی پس از دریافت نشان «داود رشیدی» گفت: آرزوی پدرش بوده تا او کتابخوان و تاریخ‌دان شود، خوشحالم که این راه را ادامه دادم. علاقه من به تاریخ هم باعث شد چنین کارهایی کنم. بهرحال خیلی بیش از لیاقتم به من محبت شد.

در ادامه مراسم علی دهکردی پیام انجمن بازیگران سینمای ایران را به نخستین آیین نشان «داود رشیدی» برای حضار قرائت کرد.

سومین نشان «داود رشیدی» به علیرضا داودنژاد فیلمساز رسید. مرضیه برومند در ادامه پشت تریبون قرار گرفت و گفت: من هم این بخت را داشتم که عضوی از خانواده برومند «رشیدی» باشم، خانواده ما این شانس را داشت که از محضر داود رشیدی استفاده و اوقات مختلفش را همراه او یاد بگیرد.

وی در ادامه گفت: امروز بخت این را دارم که به نیابت از خانواده رشیدی درباره یکی از بزرگترین فیلمسازهای کشورمان صحبت کنم، تمام مختصاتی که داود رشیدی برای یک هنرمند قائل بود در وجود داودنژاد جمع است. نوآوری و توجه به مخاطب و مسائل اجتماعی و توجه به همه این‌ها در آثار آقای داودنژاد جمع است.

برومند با بیان اینکه کارهای حیرت انگیزی توسط آقای داودنژاد با حضور خانواده‌اش انجام داده است از داودنژاد خواست که روی صحنه آمده و نشانش را دریافت کند.

داودنژاد پس از دریافت نشان «داود رشیدی» گفت: من سال ۵۴ مورد لطف داود رشیدی و خانواده‌اش قرار گرفتم. خیلی ممنونم که مرا لایق این جایزه دانستید.

آخرین نشان نیز به حسن معجونی رسید. فاطمه معتمدآریا پیش از اینکه درباره حسن معجونی صحبت کند، گفت: من فاطمه هستم اما مرا در خانه سیمین صدا می‌زدند خیلی تهرانی‌های قدیم اینطور بودند. من خوشحالم که آقای رشیدی باعث شدند بهترین‌های سینما و تئاتر اینجا باشند، من به واسطه همسرم ایشان را زیاد در دفترشان می‌دیدم.

وی ادامه داد: آقای معجونی جزء استثناهای ما هستند. در هردوره و نسلی ضرورت ندارد همه شکوفا شوند او از آن افرادی است که این پرچم به دستش است.

در پایان حسن معجونی طی سخنانی گفت: برای من این نشان خیلی مهم است چون برای کسی است که بیش از هر فردی به تئاتر فکر کرده است. این نشان هم برای من نیست برای گروه «لیو» است که کنار من فعال بودند.

احترام برومند نیز گفت: من از زمانی که آقای معجونی را شناختم یاد داود رشیدی می‌افتادم که همیشه فکرش تئاتر بود.